Archiwum

Każde nowo powstałe dzieło objęte jest prawem autorskim; każdy obraz, tekst i dźwięk automatycznie jest własnością jego autora. Prawo autorskie opiera się na zasadzie wykluczenia – to, co zgodnie z prawem należy do mnie, nie może należeć do ciebie. Za sprawą tego wykluczenia prawo autorskie usuwa twórczość z domeny publicznej i ogranicza twórcze wykorzystanie zasobów przez innych.

Archiwum i cała jego zawartość objęta jest różnymi rodzajami licencji Creative Commons. Licencje te dają prawo do wykorzystywania, powielania, a czasem także modyfikowania i redystrybucji wszystkich filmów, tekstów i obrazów. Zgodnie z najważniejszą klauzulą licencji każde z tych praw – powielanie, modyfikowanie i redystrybucja – musi także przysługiwać innym. Materiały źródłowe, jak również wszelkie dzieła pochodne, staną się na zawsze zasobem twórczym chronionym prawem. Artyści i inne osoby będą mogli wykorzystywać materiały na potrzeby twórczej wymiany w przyszłości, wzbogacając w ten sposób wspólny zasób zamiast go uszczuplać.

Ilość zasobów w muzeach, archiwach oraz bazach obrazów i informacji wzrasta w zawrotnym tempie. Te nowe, dopiero wyłaniające się formy kapitału archiwalnego mają coraz większy wpływ na kulturę i jej reprodukcję.

Archiwa, podobnie jak kolekcje muzealne i galeryjne, tworzą obiekty należące do wielu autorów i dawnych właścicieli. Jednak w przeciwieństwie do kolekcji, w archiwum nie obowiązuje imperatyw prezentowania i interpretowania zbiorów. Archiwum wyznacza pewne terytorium, nie narzucając konkretnych narracji. Powiązania między zawartymi w nim materiałami nie są autorską interpretacją, wystawą czy własnością konkretnej osoby, na przykład kuratora; archiwum to obszar dyskursywny.

Archiwum ma inspirować interpretacje, a nie ściśle je określać.